Wskaźnik referencyjny ropy ciężkiej Alberty, Western Canadian Select (WCS), po raz pierwszy od końca ubiegłego roku zakończył tydzień poniżej 50 dolarów za baryłkę.Nowe minimum z 2022 r. przypisuje się częściowo ogólnym niższym cenom ropy, ale przede wszystkim poszerzeniu się kanadyjskiego dyferencjału dla ropy ciężkiej.
Rajd OPEC+ kończy się fiaskiem
W drugiej połowie 2022 roku ceny ropy naftowej systematycznie spadają. Na początku października ceny nieznacznie wzrosły, po decyzji OPEC+ o zmniejszeniu kwot wydobywczych o 2 mln bbl/dzień.Rzeczywista redukcja była bliższa 1 milionowi baryłek dziennie ze względu na ciągłe zakłócenia w dostawach wśród kluczowych członków OPEC.
Od tego czasu oznaki spowolnienia gospodarki światowej zniweczyły większość tych zysków.WTI zakończyła tydzień ceną 76 dolarów za baryłkę, w porównaniu z ponad 120 dolarów w czerwcu.OPEC twierdzi obecnie, że widzi nadpodaż na rynku w czwartym kwartale i jest mało prawdopodobne, aby podniósł kwoty na nadchodzącym spotkaniu 4 grudnia.
ZNIŻKA WCS
Podczas gdy wszystkie wskaźniki referencyjne ropy naftowej spadły w porównaniu z maksimami z początku listopada, WCS ucierpiała bardziej niż większość z powodu zwiększenia dyskonta do WTI.
Ceny ropy i różnice w cenach ropy są zazwyczaj najmniej korzystne zimą, kiedy popyt na ropę jest najmniejszy.Tegoroczne obniżki są jednak najszersze od nakazów ograniczających z 2019 r., prawdopodobnie ze względu na powrót zatorów na rurociągach eksportowych.
Sieć rurociągów w zachodniej Kanadzie zakończyła rok 2021 z wolnym miejscem dzięki ukończeniu w październiku 2021 r. projektu wymiany linii 3 firmy Enbridge. Od tego czasu TC Energy zakończyła rozbudowę rurociągu Keystone o wydajności 50 000 baryłek dziennie, co zwiększyło przestrzeń.Zdolności eksportowe ropy naftowej, z wyłączeniem produktów rafinowanych, szacuje się na około 4,0 mln baryłek dziennie.
Chociaż transport kolejowy stracił swój blask, nadal odpowiada za około 125 000 baryłek dziennie eksportu ropy, co stanowi niewielką zmianę w stosunku do średniej z ubiegłego roku.
CO SIĘ ZMIENIŁO?
Ten rok okazał się bardzo pracowity pod względem konserwacyjnym dla operatorów piasków roponośnych, częściowo ze względu na przesunięcie przestojów w czasie pandemii.Przez większą część 2022 r. główna linia Enbridge, która transportuje około dwóch trzecich kanadyjskiego eksportu ropy, działała poniżej wydajności ze względu na spadek podaży.
Jednak od tego czasu tendencja ta uległa odwróceniu, a produkcja w czwartym kwartale znacznie wzrosła.Oczekuje się, że w szczególności produkcja bitumu, która praktycznie w całości jest eksportowana do USA, zakończy się w 2022 r. i osiągnie nowy rekordowy poziom.Prognozuje się, że podaż Dilbit będzie w grudniu aż o 300 000 baryłek dziennie wyższa w porównaniu z tym samym okresem roku ubiegłego, kiedy rabat WCS wynosił zaledwie 15 dolarów za baryłkę.
Enbridge twierdzi obecnie, że podział głównych linii nastąpi w grudniu, co oznacza, że niektórzy producenci będą musieli szukać alternatyw.Mainline ma zdolność eksportu ropy na poziomie 3,1 mln bbl/dzień, z czego około 2,3 mln bbl/dzień jest zarezerwowane dla spedytorów zajmujących się ropą ciężką.
W przyszłym roku planuje się znacznie mniej przestojów konserwacyjnych, co oznacza, że rok 2023 będzie prawdopodobnie kolejnym rekordowym rokiem dla piasków roponośnych.Projekt rozbudowy Trans Mountain zostanie oddany do użytku dopiero w czwartym kwartale, co prawdopodobnie spowoduje wysłanie większej liczby dodatkowych beczek do zbiorników magazynowych lub wagonów.
O ile nie zostaną poważniejsze zakłócenia w piaskach roponośnych lub powrót kwot ograniczających, wszystkie drogi wskazują na większe zniżki w 2023 r.